Marjolijn Muntinga

Niets zo fijn als reizen door verhalen en verdwijnen in onbekende werelden. Dat deed ik het liefst als dromerig kind en dat is nu ik volwassen ben niet anders. Mijn kindertijd speelde zich voor een deel af op Borneo en ik keek altijd uit naar het moment dat we naar Nederland gingen en ik zoveel boeken mocht kopen als ik wilde. Een koffer vol! De boekenkasten thuis waren goed gevuld en Russische literatuur maakte daar een belangrijk deel van uit. Het gaf toegang tot een ander soort verhalen, een andere wereld. Het maakte nieuwsgierig naar wat er schuilging achter dat mysterieuze alfabet, die onbegrijpelijke taal en de landen van de voormalige Sovjet-Unie. Tijdens mijn studie Ruslandkunde en verschillende vertaalopleidingen ben ik me gaan verdiepen in de geschiedenis, de mensen, de taal en de verhalen. Dertig jaar later boeien en verwonderen deze nog altijd. De verhalen maken nieuwsgierig, maar het meest belangrijk is dat deze inzicht bieden en verbinden, want er is nog altijd meer wat ons bindt dan van elkaar scheidt.